sluit dit vensterSandra Joine legt uit dat ze zich altijd ‘net als iedereen’ voelde, tot na haar verkiezing tot Miss België. Toen voelde ze plots dat ze niet aan het prototype van ‘het Belgische meisje’ voldeed[1] en ze kreeg dus ook niet de doorbraak[2] die ze verwacht had. Ze omschrijft dit als discriminatie, maar niet als racisme.
Tatiana Silva zegt nooit last te hebben gehad van discriminatie of racisme. Ze legt dit uit aan de hand van haar huidskleur en haar talenkennis. Ze is namelijk heel blank en ze is bijna perfect tweetalig. Daarom heeft ze in Brussel, waar ze opgegroeid is, nooit problemen gehad.
Sandra Joine zegt dat ze hoopt dat de verkiezing van de tweede allochtone Miss België tot een culturele doorbraak zal leiden, zodat de Belgen zullen aanvaarden dat België niet alleen uit blanken bestaat, maar ook uit mensen met andere kleuren.