sluit dit vensterHet woord getto heeft een sterke negatieve overtoon en wordt meestal gebruikt om te verwijzen naar groepen met een lage sociale status, die samenleven in vervallen[1] buurten, waarop ze sterk hun stempel drukken[2]. Bewoners uit andere buurten vinden dit bedreigend en voelen zich daardoor niet op hun gemak in deze wijk. In dit geval gaat het echter om een welvarende groep jonge mensen in een wijk die een sterke opleving kent door hun aanwezigheid. (Alle vooraanstaande designers hebben er hun plek en het is de hippe uitgaansbuurt bij uitstek.) Er is dus allesbehalve sprake van verloedering[3]. Het is ook onwaarschijnlijk dat Franstaligen of anderstaligen met een gelijkaardige sociale-economische achtergrond zich hier niet thuis zouden voelen.
Als je naar de geschiedenis kijkt, staat dit in schril contrast met de positie van de Nederlandstaligen een goede vijftig jaar ervoor. Toen behoorden ze immers tot een lagere sociale klasse die vooral niet ‘anders’ wilde zijn en sterk aansluiting zocht bij de hogere rangen. Frans spreken was een stap in die richting.
De situatie is dus in die halve eeuw volledig omgekeerd en vandaar is de opmerking van de burgemeester erg ironisch op te vatten (hoewel hij het niet zo bedoeld had).